Cykliczność, powtórzenie, cyrkulacja. Wizualno-dźwiękowa struktura rozpisana przez Annę Zaradny w przestrzeni Galerii przyjmuje postać zapętlonej kompozycji, wirującej pomiędzy burzliwymi emocjami a chłodnym intelektem. Jest to niepokojąca podróż równocześnie w głąb i wzwyż, od absolutnego fizycznego i psychicznego dna po słodycz ekstazy. Wędrówkę przez wystawę przyrównać można do inicjacji – to wniknięcie w niezwykły rytuał, (…)

Znak to jeden z podstawowych elementów komunikacji wizualnej. Abstrakcyjne symbole, plastyczne metafory i graficzne skróty są jak sylaby czy litery graficznego systemu językowego, w którym niczym w soczewce skupia się historia danego społeczeństwa bądź kraju. Od końca lat 60. ubiegłego wieku w Polsce nie powstała żadna wystawa ani publikacja podejmująca próbę całościowego (…)

U Polaków lubię jedno – ich język […]. Jego brzmienie wywołuje we mnie dziwne obrazy, w których tle zawsze jest murawa z pięknej kolczastej trawy i buszujące w niej szerszenie i węże. [...] Owe wściekłe rycerskie wypady ze żmijami i płatkami róży składały się na upajającą muzykę, przypominającą rzępolenie na cytrze o stalowych strunach, rejestrującą (…)

Wystawa „Aurélien Froment / Krzysztof Pijarski. Moiré” to wyjątkowa prezentacja dzieł dwóch artystów, która jest oparta na zjawisku interferencji, nakładania się na siebie ich indywidualnych zainteresowań, metod i modeli pracy. Obaj twórcy dzielą nie tylko fascynację problematyką tożsamości, historii i kulturowej konstrukcji biografii (innych artystów, architektów, historyków, wynalazców), ale także (…)

„− Chciałbym wiedzieć, który artykuł wybrała Pani, by go usunąć. − Wybrałam artykuł 5. kodeksu cywilnego, jego usunięcie spowodowałoby katastrofalne skutki. − Nie żylibyśmy już w demokracji. − Gdzie byśmy żyli? − Żylibyśmy w kraju, w którym władza skupia się w jednych rękach. […] − Jak by Pani (…)

Wystawa prezentuje prace trzech kolektywów artystycznych, które można określić jako zespołowe plaftormy badawcze działające na polach współczesnej fotografii, kultury wizualnej oraz na obszarze wydawniczym. W swojej działalności artystycznej zajmują się refleksją nad mediami fotograficznymi oraz systemami kulturowymi spoza głównego nurtu aktualnie obowiązujących paradygmatów (re)prezentacji, a także dążą do ich twórczego (…)

Międzynarodowa wystawa zbiorowa „Z mojego okna widać wszystkie kopce” jest swoistym montażem obrazów, obiektów, scen i cytatów z opowieści, której głównym bohaterem jest instytucja – dzisiejsza Galeria Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki. Nieco ponad pół wieku temu krakowskie dzienniki obwieściły: „Salon wystawowy przy Plantach nareszcie otwarty!” Poprzedniego (…)