Wszystkie wielkie myśli rodzą się podczas marszu (F. Nietzsche), czyli artysta w drodze.


Przemieszczanie się w postaci marszu, wędrówki, czy spaceru to jeden z centralnych motywów prezentowanej obecnie w Bunkrze Sztuki twórczości Kingi Arayi.

W wideo „Salty Feet: Passeggiate” obserwujemy spacer artystki po istotnych dla niej miejscach w Rzymie, w trakcie którego nosi ona na szyi łańcuch ze stopami z soli.
Inny film dokumentuje performance „Spacerując po Tamiami Trail”, w trakcie którego artystka pieszo przemierzyła 60 kilometrów jednej z ulic na Florydzie, jak łatwo się domyślać, nietypowe zachowanie z perspektywy poruszających się głównie samochodem mieszkańców.
W pracy „Spacerując po Ostrzyhomiu” z kolei Araya zestawiła własny spacer po miejscu urodzenia św. Kingi z nagraniem, w którym – korygowana przez lektorkę węgierskiego – zdaje relację z tego wydarzenia w tym języku.

W innych – nieobecnych na wystawie – realizacjach również pojawia się ten wątek, na przykład w performance „Grounded”, w którym artystka przemieszcza się po Toronto przy użyciu protezy w kształcie (dodatkowej) nogi.

Modernistyczny flâneur – zazwyczaj mężczyzna – zyskuje w tych pracach swój żeński odpowiednik w postaci współczesnej flaneuse.

Araya dołącza w ten sposób do grupy artystów wykorzystujących w swej sztuce medium marszu czy spaceru. Takie postaci jak Francis Alÿs, Richard Long, czy Hamish Fulton ukazują wielość kontekstów, w jakich funkcjonuje chodzenie. Z pozoru prosta czynność staje się w ich pracach narzędziem medytacji, problematyzacji stosunku człowieka do natury, czy krytyki społeczno-politycznych realiów.

Sobotnie oprowadzanie będzie okazją do wspólnego zastanowienia się, na czym dokładnie polega obecna w wymienionych powyżej pracach performatywna refleksja.

Zapraszamy nie tylko tych, którzy namiętnie spacerują 😉

Aneta Rostkowska – kuratorka, krytyczka sztuki, filozofka, autorka tekstów o sztuce publikowanych m.in. w Arteonie, Ha-arcie, Dwutygodniku i Tygodniku Powszechnym. Współtwórczyni inicjatywy Projekt Miejski poświęconej przestrzeni publicznej Krakowa. Kończy doktorat poświęcony teorii obrazu abstrakcyjnego w perspektywie semiotyki Charlesa Sandersa Peirce’a. Ponadto zajmuje się teorią i praktyką sztuki publicznej, metodologią historii sztuki, upamiętnianiem w sztukach wizualnych oraz historią i teorią artystycznego aktywizmu.