„Metoda pracy Tomasza Dobiszewskiego, jak również luźny schemat, według którego zbudowaliśmy wystawę są dowodami swoistej przekory, z pomocą której skonstruowaliśmy kilka ogniw intrygi. Pozostając w przekonaniu, że konceptualizacja pracy artysty polega na doborze medium służącego realizacji idei, co w praktyce może prowadzić do wyboru (…)

Obraz/ciało to zbiór tekstów prezentujących wybrane zagadnienia z obszaru trwającej od kilku dekad dyskusji o obrazie. Autorzy problematyzują kluczowe dotyczące medium pytania między innymi z perspektyw: koncepcji pola, intertekstualności, psychologii percepcji i psychoanalizy. Wspólnym mianownikiem wszystkich tekstów jest także cielesność, ustanawiająca alternatywny sposób czytania, (…)

Polatucha Ko od początku wyglądała i zachowywała się inaczej niż Brązowe Wiewiórzyce. One były brązowe lub ciemnobrązowe, a ona miała błękitną grzywkę. Ale przede wszystkim, w przeciwieństwie do nich, umiała latać, co najbardziej denerwowało mieszkańców Miasta Brązowych Wiewiórzyc. Pewnego dnia Ko opuściła Miasto i (…)

Franek ma sześć lat. Ma dom, w którym mieszka z mamą, tatą i młodszym bratem. Ma też misia, którego bardzo kocha. Dom Franka stoi na polach. Franek lubi pola. Kiedy rodzice zaczynają się kłócić, chłopcy udają się w niecodzienną podróż. FRAGMENT: „Franek lubi pola. (…)

Zdarzenie nad strumykiem przenosi nas w świat dwójki przyjaciół, Józia – nieustraszonego poszukiwacza czekoladowych skarbów i Misia Zbysia – dzielnego rycerza, uczestnika walk bokserskich. To książka o tym, że dobrze jest mieć przyjaciela, z którym można się czasami ponudzić. Dzięki niej dowiesz się, co (…)

Materiał do książki został zgromadzony pomiędzy grudniem 2011 a lutym 2012 r. To korespondencja e-mailowa Łukasza Jastrubczaka i Sebastiana Cichockiego – gra między autorami, która przyjęła formę „pojedynku” na obraz i tekst. Fotografie Jastrubczaka powstały podczas podróży artysty po Stanach Zjednoczonych, tekstowe odpowiedzi Sebastiana (…)

„W perspektywie kilkunastu ostatnich lat projekty artystyczne Kingi Arayi ukazują się jako logicznie rozwijana opowieść. Uzupełniana kolejnymi dygresjami narracja zawiera wątki autobiograficzne, w których uwypuklone zostają egzystencjalne spostrzeżenia poparte doświadczeniem, obserwacją socjologiczną i odniesieniami filozoficznymi. Wyraźne są w nich przede wszystkim akcenty stawiane na (…)