Procedury codziennej twórczości

Wiele z codziennych praktyk ma charakter taktyczny – nasze sposoby mówienia, komunikowania się, czytania, ubierania się, spacerowania po mieście. Nawet mikroskopijne czynności mnożące się w obrębie technokratycznych struktur, które wypełniają każdy dzień, oparte są na tytułowych „sposobach działania”. Taktyka walczy z czasem, zakrada się do różnych miejsc i korzysta z zastanych tam okoliczności przestrzennych. A czas z kolei dyktuje taktyce kolejne rozgrywki i stwarzane z myślą o własnej korzyści sposobności. To dla nich wszyscy gramy – słabszy z silniejszym, wykluczony z dominującym, niewidoczny z widzialnym.

Poprzez obraną taktykę organizujemy nasze indywidualne praktyki – doświadczania, spotykania się, więzi, walki, radości. Różnorodne taktyki towarzyszyły nam od dawna, przypomnijmy sobie choćby starogrecką Metydę – boginię roztropności i przewrotności, jedną z tysiąca okeanid, autorkę zdradliwej mikstury dla Kronosa. Warto tu wspomnieć, że i „drugoplanowy” świat miał swe taktyki: fortele bohaterów starożytnej mitologii komplikowała pradawna inteligencja świata zwierząt i roślin używających technik kamuflażu, symulacji i podstępu dla przetrwania gatunku.

Spójrzmy z perspektywy świata natury ku miejskim pejzażom, poprzez soczewkę. Gdy podążymy wytyczoną przez krakowską tradycję Tadeusza Kantora, okaże się, że to właśnie rejony zepchniete poza oficjalną świadomość, wstydliwie, ukrywane w mieszczańskich interiorach, opatrzone zakazami i naznaczone karami, nabrzmiałe od konformizmu stanowią dla sztuki najlepszą pożywkę. Ma ona dzięki temu działanie dla jednostki terapeutyczne i oczyszczające; jest przestrzenią konflików, ścierania się wpływów, ideologii, sfery społecznej i politycznej. Stanowić może również narzędzie poznawania codziennej rzeczywistości i rozpracowywania jej na składniki pierwsze. Pokaz Procedury codziennej twórczości wskazuje taktyki, po jakie, definiując własne sposoby działania, sięgają najmłodsi artyści, absolwenci krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych: Róża Duda, Agnieszka Fluder, Krzysztof Furtas, Martyna Kielesińska, Magdalena Lazar, Marianna Serocka, Michał Soja.

Wybrane prace wideo:

Magdalena Lazar, Atoms [Atomy], 2010
Martyna Kielesińska, There is no thing to be worried about [Nie ma o co się martwić], 2016
Krzysztof Furtas, Hominism, 2015
Róża Duda i Michał Soja, Gold mine [Kopalnia złota], 2017
Marianna Serocka, Wavemaster [Głośnik], muzyka: Undine
Agnieszka Fluder, Monitoring, 2012
Informacje główne
12.04.2017, godz. 18 (lokalnego czasu)
Informacje dodatkowe
Wykład i pokazy wideo związane z festiwalem Limited Access 7 (7–12.04.2017) i projektem „Sejsmograf w trasie”
kuratorka: Magdalena Ziółkowska
partner: Galeria Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki, Kraków