Przekroczona granica współczesności

Kiedy właściwie zaczęła się sztuka współczesna? Czy sztuka współczesna zastąpiła sztukę nowoczesną? Czy nie jesteśmy już w związku z tym nowocześni? Poszukiwania granicy współczesności wyglądają często jak próby zlokalizowania granicy państwowej w kraju znajdującym się poza strefą Schengen. Szukającym jej wydaje się, że znajdą gdzieś linię oznaczoną drutem kolczastym i pilnowaną przez uzbrojonych mężczyzn. Tymczasem próby jej wytropienia zawodzą. Na naszych oczach jak grzyby po deszczu obok muzeów sztuki współczesnej powstają równocześnie muzea sztuki nowoczesnej, a zakresy pojęć „nowoczesność” i „współczesność” uważane są za coraz bardziej rozmyte. Gdzie jest więc owa przebiegająca pomiędzy nimi granica i cezura?

O cyklu:

Powszechnie podzielane w stosunku do sztuki współczesnej przekonanie, iż wszystko jest sztuką, jeśli artysta powie, że nią jest, wydaje się zarówno truizmem, jak i paradoksem. Rewolucyjne w swoich czasach stwierdzenia, wedle których „każdy jest artystą” (Joseph Beuys) i „wszystko co artyści robią w swoich pracowniach to sztuka” (Bruce Nauman), zwróciły się przeciwko formule współczesności. Chociaż dziś forsowanie podobnych teorii jest już właściwie niemożliwe, w praktyce ma się dobrze. Współczesne artystyczne realizacje znajdują się nierzadko na pograniczu widzialności, a ich forma i sposób funkcjonowania, na przykład w przestrzeni publicznej, zlewa się z krajobrazem miasta. Pozostają niezrozumiałe i często wręcz nierozpoznane jako działania i obiekty o charakterze artystycznym.

Każdy z pięciu wykładów cyklu W oku współczesności stanowi próbę ukazania współczesności w kontekście historycznych i klasycznych przykładów sztuki nowoczesnej. Każdy jest skierowany do dorosłych, lecz niekoniecznie profesjonalnych odbiorców sztuki. Poruszane podczas wykładów zagadnienia to między innymi: próby nowoczesnego i współczesnego definiowania, opisywania i wartościowania dzieł sztuki; kwestia przypadkowości artefaktów sztuki współczesnej; dematerializacja i zanikanie dzieł w modelu konceptualnym i postkonceptualnym; zmiana statusu odbiorców sztuki z pasywnych jeszcze do niedawna widzów w aktywnych współtwórców; sztuka współczesna w przestrzeni publicznej; pozaartystyczne – w tym polityczne i społeczne – aspekty sztuki współczesnej; zmieniające się ciągle postawy chimerycznych artystów, którzy porzuciwszy romantyczne maski geniuszy oraz demiurgów, przybrali dziś pozę stawiających pytania aktywistów.

Skierowane do dorosłej publiczności wykłady są tematycznie skorelowane z odbywającymi się równolegle warsztatami Małego Klubu Bunkra Sztuki przeznaczonymi dla najmłodszych odbiorców.

Wojciech Szymański (1985) – historyk i krytyk sztuki, niezależny kurator. Adiunkt w Zakładzie Historii Sztuki Nowoczesnej Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego. Absolwent Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Instytutu Filozofii (tamże). Autor publikacji Argonauci. Postminimalizm i sztuka po nowoczesności. Eva Hesse – Felix Gonzalez-Torres – Roni Horn – Derek Jarman (2015) oraz kilkudziesięciu tekstów z zakresu historii i krytyki sztuki.

Informacje główne
1.10.2016 (sobota), godz. 12
Informacje dodatkowe
Wydarzenie w ramach cyklu „W oku współczesności”
Prowadzenie: Wojciech Szymański
Miejsce: „Pawilon Wystawowy”
Wstęp bezpłatny
Cykl „W oku współczesności” realizowany jest w ramach zadania „Praktyki różnorodności. Edukacja kulturalna w Bunkrze”, dofinansowanego ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego