Współczesne strategie wystawiania. Dyskusja

Serdecznie zapraszamy na dyskusję dotyczącą współczesnych strategii wystawienniczych.

Naszymi gośćmi będą: prof. Maria Hussakowska, Karolina Kolenda, Lidia Krawczyk, Agnieszka Kwiecień, Marysia Lewandowska, Mateusz Okoński, Krzysztof Siatka, Wojciech Szymański, Ewa Małgorzata Tatar

Prowadzenie: Aneta Rostkowska

Wydarzenie towarzyszy premierze dwóch książek: Display. Strategie wystawiania (redakcja: Maria Hussakowska, Ewa Małgorzata Tatar) oraz Rozmawiając o wystawie (redakcja naukowa: Maria Hussakowska)

„Chcemy ożywić publiczną dyskusję wokół roli, jaką pełnią archiwa, kolekcje i wystawy w czasach nacechowanych niepohamowaną prywatyzacją i (…) zainicjować nowe praktyki wystawiennicze. Takie praktyki, w których „kreatywność” artysty nie dominuje widza, a  „pracownia” jako przestrzeń twórczej produkcji nie jest miejscem uprzywilejowanym ze szkodą dla samej wystawy traktowanej jako punkt biernego widowiska i konsumpcji”.
Neil Cummings, Marysia Lewandowska, Od Kapitału do Entuzjazmu. Praktyka wystawiennicza, [w:] Display. Strategie wystawiania, s. 54.

„Obecnie pracuje niewielu niezależnych kuratorów, głównie ze względu na to, że trudno się w ten sposób utrzymać. Instytucje oferują bezpieczniejsze środowisko, a także oparcie finansowe i organizacyjne”.
Saša Nabergoj, s. 78.

„Wyjątkowy i odrębny status wystawy jako autorskiej wypowiedzi opiera się przede wszystkim na prezentacji rozmaicie definiowanych „dzieł sztuki”, które są zarówno środkiem wyrazu przekazującym idee kuratora, jak i narzędziem komunikacji z publicznością. W konsekwencji wystawa powinna być budowana na bazie doświadczenia estetycznego, które wynika ze specyfiki wybranych dzieł sztuki i w ten sposób podkreślać własną odrębność od innych form przekazu”.
Andrzej Szczerski, s. 102.

„Procesualizacja i transformacja instytucji wydają się być strategiami progresywnymi. Jednak musimy wziąć także pod uwagę fakt, że proces i transformacja stanowią nieodłączne techniki władzy neoliberalnego kapitalizmu. Zatem krytyczna praktyka postreprezentacyjna musi być zdefiniowana jako praktyka, która stawia wyzwanie temu, co można zobaczyć, powiedzieć i zrobić, poprzez zajmowanie pozycji solidarności z tym, co na zewnątrz instytucji, z aktualnymi debatami społecznymi, walkami i ruchami”.
Nora Sternfeld, Luisa Ziaja, s. 138.

„W coraz większym stopniu kuratorstwo staje się działalnością krytyczną wobec wypracowanych wcześnie metod, a promując współudział, podkreśla się wartość samego procesu powstawania wystawy – od idei do »tego co po wystawie«”.
Beatrice Jaschke, s. 152.

Cytaty pochodzą z tekstów zgromadzonych w książce Rozmawiając o wystawie.
Informacje główne
21.01.2013 (poniedziałek), godz. 18:30