Pokaz spektaklu Potlacz

Pamiętacie Kopciuszka? Wyobraźcie sobie, że nasz Kopciuszek nie chce przyjąć darów od wróżki i nie wyobraża sobie uczestnictwa w bajce na starych zasadach. Swoją odmową doprowadza do zawieszenia bajkowej rzeczywistości. W świecie bajek dochodzi do strajku. Materiałem wyjściowym oraz inspiracją do pracy nad spektaklem, który powstał przy współudziale dzieci i młodzieży jest bajka Sławomira Shutego „Kopciuszek idzie na wojnę, czyli historia kołem się toczy” (Seria Małego Klubu Bunkra Sztuki, 2012).

Spektakl z udziałem dzieci towarzyszący wystawie „Potlacz”
Kuratorka: Anna Bargiel
Scenariusz i reżyseria: Iga Gańczarczyk
Choreografia: Dominika Knapik
Scenografia, światła: LATALAdesign (Dagmara Latała, Jacek Paździor), współpraca: Sebastian Piwowarczyk
Muzyka: Polpo Motel (Olga Mysłowska, Daniel Pigoński)
Kostiumy: Duet Bracia (Agnieszka Klepacka, Maciej Chorąży)
Multimedia: Mariusz Krzysztofik
Koordynacja: Alicja Kot, Jolanta Zawiślak
Wstęp bezpłatny. Z uwagi na ograniczoną ilość miejsc na widowni prosimy o wcześniejszy odbiór wejściówek w kasie Galerii.

BRACIA (Agnieszka Klepacka i Maciej Chorąży) – duet, który powstał w 2011 roku. BRACIA tworzą kostiumy do spektakli, instalacje oraz performanse. Rozwiązania sceniczne przenoszą w przestrzeń sztuk plastycznych, badając m.in. pojemność pojęcia „kostium”.

Iga Gańczarczyk – dramaturżka, reżyserka i redaktorka (w Korporacji Ha!art prowadzi linię teatralną). Jako dramaturżka współpracowała m.in. z Krystianem Lupą, Pawłem Miśkiewiczem, Brunonem Lajarą, Agnieszką Holland i Anną Smolar, Maciejem Podstawnym oraz Eweliną Marciniak. Wyreżyserowała „Całopalenie” Dei Loher w Teatrze Nowym w Krakowie, „W małym dworku” Stanisława Ignacego Witkiewicza w Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu, z Dominiką Knapik, Aleksandrą Gryką i Martą Pajek przygotowała spektakl „Nie ja” według Samuela Becketta, który zdobył główną nagrodę w konkursie OFF podczas 32. Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. Wraz z Bartoszem Frąckowiakiem i Anną Zaradny zrealizowała projekt „Katastronauci” w koprodukcji HOBO Art Foundation i Nowego Teatru w Warszawie. Dla dzieci wyreżyserowała „Opowieści zimowe” według Hansa Christiana Andersena w Teatrze Polskim w Bydgoszczy (spektakl otrzymał Międzynarodową Nagrodę im. Hansa Christiana Andersena w Odense), a z dziećmi – dwa spektakle w Teatrze Łaźnia Nowa: „Piccolo Coro dell’Europa” oraz „Najwyraźniej nigdy nie był pan 13-letnią dziewczynką”. Ostatnio wyreżyserowała spektakl „Murzyni” Jeana Geneta w Teatrze Polskim w Bydgoszczy.

Dominika Knapik – tancerka, aktorka oraz choreografka. W 2007 roku była stypendystką danceWEB Europe oraz Art Stations Foundation (solo „Jak wam się podobam?” prezentowane m.in. podczas Polskiej Platformy Tańca w 2008 roku). Wspólnie z dramaturgiem i socjologiem Wojciechem Klimczykiem założyła kolektyw artystyczny Harakiri Farmers. Regularnie współpracuje z teatrami dramatycznymi w Polsce jako choreografka. Pracowała m.in. z Radkiem Rychcikiem („Versus” wg Bertolta Brechta i „Fragmenty dyskursu miłosnego” Rolanda Barthes’a), Mają Kleczewską („Babel” Elfriede Jelinek), Igą Gańczarczyk („W małym dworku” Stanisława Ignacego Witkiewicza, „Opowieści zimowe” wg Hansa Christiana Andersena, „Piccolo Coro dell’Europa” i „Najwyraźniej nigdy nie był pan 13-letnią dziewczynką”), Anną Smolar („Bullerbyn. O tym, jak dzieci domowym sposobem zrobiły sobie las i co z niego wyrosło” wg Astrid Lindgren), Pawłem Łysakiem („Wiśniowy sad”) oraz Eweliną Marciniak („Morfina”).

LATALAdesign – studio artystyczno-projektowe założone przez Dagmarę Latała i Jacka Paździora w Krakowie w 2009 roku. Na ich doświadczenie składa się m.in. wieloletnia praca dla biur projektowych Arup i Universal Design Studio, a także uznanych praktyków w Londynie, Dubaju i Singapurze. Studio powstało z misją opracowania nowego języka projektowego przez podejmowanie eksperymentalnych, często ulotnych projektów. Na podwórko badawcze wybrali dynamiczną Polską scenę projektową i kulturalną. Kombinacja różnorodnych zainteresowań inspiruje grupę do poszukiwań nowych doświadczeń. Są zainteresowani dizajnem, sztuką i architekturą. LATALAdesign zajmuje się projektowaniem obiektów, które w zależności od procesów i zjawisk zachodzących w danej przestrzeni mogą się dostosowywać do nowych funkcji. Studio współpracuje z instytucjami kultury, galeriami i producentami. Dagmara Latała i Jacek Paździor wykładają na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie.

Polpo Motel – zespół tworzy dwójka muzyków wywodzących się ze skrajnie różnych światów. Olga Mysłowska jest klasycznie wykształconą śpiewaczką. Ma na swoim koncie występy w prestiżowych salach koncertowych (Filharmonia Narodowa, Studio Koncertowe S1 Polskiego Radia) i jako solistka współpracuje z wieloma zespołami specjalizującymi się w stylowym wykonywaniu muzyki baroku, jest również zapraszana do udziału w prawykonaniach utworów muzyki współczesnej. Jednak na potrzeby Polpo Motelu używa zwykłego, nieoperowego głosu oraz jest autorką tekstów piosenek. Daniel Pigoński był klawiszowcem w zespole Pustki, jest współzałożycielem zespołu Elektrolot, w którym współpracował z Bartkiem Weberem oraz Marią Peszek. Zajmuje się także tworzeniem muzyki do teatru, był zapraszany przez takich reżyserów, jak Piotr Cieplak, Michał Borczuch, Arkadiusz Tworus czy Piotr Lachmann. W Polpo Motelu gra na małych keyboardach Casio.

O projekcie „Potlacz”:

„Potlacz” to projekt filozoficzno-performatywny skierowany do dzieci i młodzieży, który skłania do przemyślenia mechanizmów konstruujących dziecięcą wyobraźnię w kontekście życia społecznego. Czy dzieci powinny bezmyślnie realizować sztampowe scenariusze i powtarzać gotowe role? Czy wręcz przeciwnie – powinniśmy zachęcać je do krytycznego spojrzenia na rzeczywistość, poszerzając zarazem pole ich kreatywności w wymyślaniu alternatywnych rozwiązań? Czym w świecie zdominowanym przez konsumpcjonizm byłaby dziś odwrócona ekonomia darów?

W „Potlaczu” chcemy zachęcić dzieci do fantazjowania na temat rzeczywistości opartej nie na gromadzeniu dóbr, lecz na ich wymianie, i to wymianie nie tylko materialnej. Pytamy o to, czy i czym dzieci chciałyby się wymienić, czy są one w stanie wymyślić alternatywny do obowiązującego system ekonomiczny. W trakcie projektu jedno z pięter Galerii Bunkier Sztuki stało się monumentalnym, żywym placem zabaw, morfującą instalacją artystyczną, a w finale projektu – scenografią spektaklu przygotowanego przez uczestników i reżyserkę teatralną Igę Gańczarczyk.