Bliżej: pokaz filmów artystycznych z Kolekcji Bunkra Sztuki

Zapraszamy do udziału w ostatnim seansie z cyklu wakacyjnych pokazów filmów artystycznych
z Kolekcji Bunkra Sztuki, który odbędzie się na zabytkowym dziedzińcu Pałacu Potockich.

Tematem wrześniowego pokazu jest Bliżej. Tytuł odsłony jest nawiązaniem do aktualnej wystawy
Blisko ciała. Każda z czterech filmowych propozycji pozwala na lepsze zrozumienie ciała jako medium sztuki oraz jego społecznych konotacji.

Józef Robakowski to ikona polskiej sztuki wizualnej 2. połowy XX wieku. Poprzez eksperymenty
z wideo i fotografią stawiał pytania o ich stosunek do malarstwa klasycznego. Motywem powtarzającym się w jego nowatorskich formach filmowych jest obecność artysty, prowokująca szerszą dyskusję nad rolą twórcy. Jest ona punktem centralnym wideo Bliżej dalej z 1984 roku.
Artysta skierował kamerę na okno – fragment przestrzeni półprywatnej – a poprzez dynamiczną zmianę ogniskowej utrwalił swoje odbicie-miraż. „Sfilmowany filmujący”, cytując samego Robakowskiego, jawi się widzowi jako komentator zachodzącego performansu, w którym kluczowa jest obecność artysty.

Jestem elektryczny to dokumentacja filmowa performansu Józefa Robakowskiego z 1986 roku,
w którym pozwolił on zadać sobie ból. Ciało artysty, w wyniku decyzji wybranych osób
z publiczności, poddawane było działaniu prądu o coraz większym natężeniu. Po przyjęciu każdej dawki Robakowski komentował swój stan psychofizyczny. Jego akcja stanowiła artystyczne nawiązanie do eksperymentu psychologicznego Stanleya Milgrama z lat 1961/62, który polegał na badaniu wpływu autorytetu na posłuszeństwo. W Jestem elektryczny zmienną jest to, że Robakowski sam wystawia się na działanie prądu, badając ograniczenia własnego ciała i odporność na ból.

Społeczno-kulturowe ograniczenia stanowią temat przewodni Backstage’u Karola Radziszewskiego
z 2011 roku. Artysta, znany z zaangażowania w inicjatywy społeczne zwiększające świadomość i widoczność osób nieheteronormatywnych, zaprosił młodych mężczyzn do zapozowania podczas
sesji zdjęciowej. W trakcie realizacji projektu Radziszewski rozmawiał z uczestnikami, badając
granice tego, co skłonni byliby zrobić przed obiektywem kamery. Dla artysty przekonania o niedoskonałościach własnego ciała stanowiły przykład ekspresji stereotypów i narzucanych ograniczeń.

Społecznie tabuizowane tematy są głównymi motywami Wieży ratuszowej Krzysztofa Wodiczki
z 1996 roku. Są to poruszające wyznania osób, które z różnych względów doświadczyły wykluczenia. W celu zachowania anonimowości uczestników artysta utrwalił ich dłonie – poprzez język gestów zilustrował ich emocje. Podobnie jak w przypadku innych projektów Wodiczki niezwykle istotne jest tło architektoniczne pokazu, w tym przypadku krakowska wieża ratuszowa – architektoniczny
artefakt zachowany po dawnej siedzibie włodarzy miasta. To podwójna gra symboli – oddanie głosu uciszanym oraz podkreślenie roli przeszłości, która buduje tkankę architektoniczną wielkich miast
i jednocześnie wpływa na złożoność relacji społecznych.

› Na wydarzenie nie obowiązują wcześniejsze zapisy.
› Bilety w cenie 5 zł do zakupienia w dniu projekcji.

UWAGA: Przed zakupem biletu na seans prosimy o zapoznanie się z poniższą informacją.
Pokaz przeznaczony wyłącznie dla osób pełnoletnich. W jego trakcie zaprezentowany zostanie film, którego treść może być trudna w odbiorze dla niektórych widzów ze względu na obecność scen nagości.
Obowiązuje całkowity zakaz nagrywania oraz fotografowania projekcji.