Spotkanie z Moniką Drożyńską

„Pracownię Moniki Drożyńskiej odwiedziłam po raz pierwszy w Walentynki tego roku. Skusiła mnie intrygująca strona wydarzenia na Facebooku zatytułowana „Hulanka – taniec&love” (zawierająca – oprócz tekstu i zdjęć – muzyczno-taneczny trailer), a także perspektywa przebrania się w trakcie imprezy w fantastyczne stroje zbierane i tworzone przez Monikę oraz jej koleżankę, Martę Salę. Tym, co od progu mnie uderzyło, była niesamowita otwartość i gościnność artystki. Oprowadziła mnie po pracowni (dzielonej z Magdaleną Ujmą, która współorganizowała imprezę), opowiadając o zgromadzonych w niej przedmiotach tworzących swoisty „gabinet osobliwości”. Podziwiałam sukienki, które można wypożyczać w ramach założonej przez nią wypożyczalni Modny Drobiazg. Dowiedziałam się, że w szkole haftu dla pań i panów „Złote rączki” (inne przedsięwzięcie artystki) rzeczywiście uczą się i panie, i panowie. Nad suto zastawionym przez gospodynie stołem górowała wielka tkanina „Stworzenie świata” z licznymi rysunkami autorstwa Moniki i jej syna. Przestrzeń pracowni powoli zapełniała się ludźmi przekształcającymi się z pomocą artystek w tajemnicze, nieziemskie istoty. Wiedziałam, że ta wizyta nie skończy się szybko”.

Ostatnie spotkanie pierwszej odsłony cyklu „Bacon/Dust. Pracownia artystyczna jako materiał” odbędzie się w pracowni Moniki Drożyńskiej. Tym razem naszym tematem będzie współczesna pracownia jako nie tylko miejsce tworzenia, ale również pretekst do spotkań, nawiązywania więzi międzyludzkich i tworzenia społeczności. Artystka w tej perspektywie to gospodyni opowiadająca historie o obecnych w pracowni artefaktach, które składają się na, jak sama mówi, „notes w 3D”. Zajmować nas będzie również ekonomiczny aspekt funkcjonowania pracowni: czy artysta może czerpać z niej zyski? Jak pogodzić to z odbywającą się wciąż w pracowni działalnością twórczą? Pracownia będzie dla nas miejscem, którego funkcje zmieniają się płynnie, w zależności od okoliczności. W trakcie spotkania będzie można wziąć udział w projekcie artystki „Wyhaftuj się”, w którym z pozoru niewinna czynność haftowania przeradza się w działalność terapeutyczną, polityczną, medytacyjną czy towarzyską.

Monika Drożyńska jest absolwentką Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Zajmuje się projektowaniem ubrań, haftuje, pracuje z tkaniną, działania te często łączy z akcjami społecznymi oraz instalacjami w przestrzeni publicznej. W latach 2004–2010 prowadziła Punkt nazywany pierwszym konceptstorem w Polsce. Laureatka prestiżowego konkursu British Council International Young Fashion Entrepreneur. Współpracowała m.in. z Centrum Sztuki Współczesnej Zamkiem Ujazdowskim, Zachętą Narodową Galerią Sztuki i Teatrem Wielkim Opera Narodowa w Warszawie, Galerią Arsenał w Białymstoku, Muzeum Współczesnym we Wrocławiu, Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia w Gdańsku, MuseumQuartier w Wiedniu oraz European Culture Association w Stambule. Stypendystka Ministerstwa Kultury oraz Visegrad Artist Residency Program. Finalistka Konkursów „Kulturalne odloty” Gazety Wyborczej oraz „Kulturysta” radiowej Trójki. Dwa razy nominowana do Paszportów Polityki. Jej prace znajdują się w zbiorach Galerii Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki, Muzeum Narodowego w Krakowie, kolekcji Deutsche Bank oraz w kolekcjach prywatnych.

„Wyhaftuj się” to projekt dokumentujący złość techniką hafu ręcznego na tkaninie. Od 2010 roku wyhaftowało się ponad 1,5 tysiąca osób w Europie i Azji w językach: tureckim, węgierskim, słowackim, czeskim, niemieckim, polskim, francuskim, angielskim, japońskim, rumuńskim, słoweńskim, greckim, ukraińskim, chińskim, mandaryńskim i holenderskim.

Wstęp bezpłatny. Z uwagi na ograniczoną ilość miejsca w pracowni prosimy o zgłoszenie chęci udziału w spotkaniu do dnia 20.08 drogą e-mailową (adres: rostkowska@bunkier.art.pl).

Cykl wydarzeń „Bacon/Dust. Pracownia artystyczna jako materiał”:

W 1998 roku londyńskie studio Francisa Bacona, w którym artysta pracował przez 31 lat, zostało przeniesione do Galerii Hugh Lane w Dublinie. Dziesiątki pędzli, farb, butelek, papierów, fotografii i książek, olbrzymie lustro, motyw pojawiający się w wielu obrazach artysty, łącznie z wszystkimi innymi przedmiotami z jego otoczenia, przeniesiono do nowej lokalizacji. Nawet pokrywający przedmioty kurz skrupulatnie zebrano i umieszczono w torebce z napisem „Bacon Dust”. Przeprowadzka zakończyła się jej symbolicznym otwarciem i rozsypaniem zawartości w zrekonstruowanej pracowni. Wszak sam artysta – mimo że cierpiał na astmę – używał tego nietypowego materiału do malowania obrazów. Kuratorzy galerii Hugh Lane podkreślili w ten sposób rolę przestrzeni, w której powstaje sztuka. Poprzez rekonstrukcję uczynili ze studia Bacona rodzaj dzieła sztuki, gigantycznej instalacji, która przez wiele lat w namacalny, materialny sposób uobecniała się w pracach artysty. Przywołując anegdotę związaną z pracownią Bacona, Galeria Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki rozpoczyna cykl wydarzeń poświęconych funkcji pracowni. Odwiedzimy zarazem miejsca historyczne (np. pracownię Marii Pinińskiej-Bereś i Jerzego Beresia), przestrzenie współdzielone przez grupę artystów (Marek Chlanda, Ignacy Czwartos i Piotr Lutyński), miejsca o oryginalnej architekturze (pracownie na ul. Emaus), jak i lokale czasowo przekształcane w przestrzenie dedykowane prezentacji sztuki (David Robertson). Interesują nas także sytuacje, w których studio staje się miejscem działalności podejmowanej wspólnie z odbiorcami (pracownia Moniki Drożyńskiej). Zapraszamy do przyłączenia się do nas w wakacyjne soboty o godzinie 12.

 
Informacje główne
22.08.2015 (sobota), godz. 12
Informacje dodatkowe
W ramach cyklu „Bacon/Dust. Pracownia artystyczna jako materiał”
Kuratorka: Aneta Rostkowska
Miejsce: ul. Szlak 26/20, Kraków
Wstęp bezpłatny