Na wystawie zaprezentowane zostaną prace, które powstały w ciągu ostatnich dwóch dekad. Najstarsze pochodzą z czasu studiów na krakowskiej ASP. Najnowsze, zrealizowane w ostatnich miesiącach, będą miały swoją premierę. Wszystkie dzieła mają wspólny mianownik: prezentują różne formy przeciwstawiania się męskiej dominacji, zarówno w sferze prywatnej, jak i publicznej.
Symboliczną i dominującą bohaterką wystawy jest Meduza. Małgorzata Markiewicz wykonała ją na szydełku w 2020 roku, wykorzystując naturalne materiały: owczą wełnę, len, konopie i sizal. Obiekt, posiadający kilkunastometrowe macki, może zostać użyty jako powłoka-ubranie do akcji performatywnych, może być również prezentowany jako samodzielne dzieło. Praca nawiązuje do mitologicznej budzącej lęk Meduzy, której spojrzenie zamieniało ludzi w kamień. Ważnym punktem odniesienia dla artystki w powstaniu tej realizacji był esej Śmiech meduzy Hélène Cixous. Filozofka opisuje w nim między innymi wieki niedopuszczania kobiet do głównego nurtu historii,
nawołuje także kobiety do odzyskania odebranej im podmiotowości. Prezentowana na wystawie Meduza może być traktowana jako symbol wyzwolenia twórczej mocy kobiet.
Wystawie towarzyszy aneks – ekspozycja kilku prac innych artystek wybranych przez Małgorzatę Markiewicz. Obejmuje on dwie rzeźby Marii Pinińskiej-Bereś, obraz Jadwigi Sawickiej, obiekt Marii Mytrofanovej, prace wideo VALIE EXPORT, Katarzyny Górnej, Debory Hirsch & Iaii Filiberti, Valentiny Miorandi oraz Alicji Żebrowskiej. Wybrane prace poruszają kwestie relacji społecznych, kobiecej seksualności oraz opresji kulturowych ograniczających możliwości kobiet.
Małgorzata Markiewicz, dając innym artystkom przestrzeń w ramach swojej wystawy, pokazuje, że to, co jest dane jednej kobiecie, należy podzielić między siebie, aby wzmocnić obecność i kolektywną siłę kobiet.
Małgorzata Markiewicz (ur. 1979)
Tworzy obiekty, instalacje, wideo, uprawia także fotografię. Od samego początku swojej twórczości używa w pracach tkaniny jako medium. Mieszka i pracuje w Krakowie. Interesuje ją złożoność współczesnej dynamiki płci w kontekście środowiska domowego oraz sfery publicznej. Jej prace znajdują się m.in. w kolekcjach Bunkra Sztuki w Krakowie, MOCAK-u w Krakowie, MuFo w Krakowie, Arsenału w Białymstoku, BWA w Bielsku-Białej, Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi oraz Muzeum Kolekcji Berardo w Lizbonie.
Wydarzenie jest częścią Miesiąca Krakowianek, organizowanego przez Urząd Miasta Krakowa.
Więcej informacji pod adresem: krakowianki.krakow.pl
Informacje główne
19.2–15.5.2022
Informacje dodatkowe
Kuratorka: Monika Kozioł
Koordynatorka: Renata Zawartka
