Małgorzata Radkiewicz / Artystki i panienki z dobrego domu

Spotkanie poświęcone analizie dwóch filmów: „Jowity” Janusza Morgensterna oraz „Dziewczyny z dobrego domu” Antoniego Bohdziewicza. Przyglądać się będziemy figurze kobiety, ukształtowanej w Polsce na przełomie lat 50. i 60. XX wieku.

W 1962 roku w Krakowie Antoni Bohdziewicz wyreżyserował film „Dziewczyna z dobrego domu”, w którym zagrała Krystyna Stypułkowska, znana widowni z „Niewinnych czarodziejów” Andrzeja Wajdy. Pięć lat później, w 1967 roku, Janusz Morgenstern nakręcił film „Jowita”, oparty na książce Stanisława Dygata „Disneyland”. W roli głównej wystąpiła Barbara Kwiatkowska, która zadebiutowała dekadę wcześniej na okładce „Przekroju” i w filmie „Ewa chce spać”.

W obu produkcjach wystąpiły aktorki będące „twarzami” młodego pokolenia „niewinnych czarodziejów”, odegrały też bardzo podobne postacie. Obie bohaterki, mieszkanki Krakowa, studiują na ASP, obracając się w środowisku lokalnej bohemy. Środowisko studencko-artystyczne tworzy barwne tło dla ich codziennego życia, przyjaźni i związków z mężczyznami. Chociaż ton każdej z opowieści jest odmienny, to w obu pojawiają się postacie młodych kobiet szukających swojego „ja”, zmieniających kosiumy i sposób zachowania zależnie od otoczenia i sytuacji. Niestałość ich tożsamości zostaje podkreślona dzięki wątkowi balu karnawałowego, obecnego również w obu filmach. Zabawa kostiumowa pozwala tu na bezkarne zakładanie masek i wcielanie się w wyimaginowane osoby.

Znamienne jest, że dyskusja o kobiecości, faktycznie rozgrywająca się na przełomie lat 50. i 60. ubiegłego wieku w sferze obyczajowej, dotycząca także kobiecych wizerunków w filmie czy w fotografii, nie zostaje pokazana w konwencji realistycznej, na jaką uczulała francuska nowa fala, ale przyjmuje formę zabawy. W karnawale wszystko jest możliwe, zwłaszcza dla „dziewcząt z dobrego domu”, które stają się artystkami.

O prowadzącej:
Dr hab. Małgorzata Radkiewicz, prof. UJ – filmoznawczyni, adiunkt w Instytucie Sztuk Audiowizualnych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmuje się problematyką tożsamości kulturowej we współczesnym kinie i w sztukach wizualnych. Prowadzi badania nad twórczością kobiet w kinie, fotografii i sztuce. Wyrazem jej zainteresowań są publikacje: „Władczynie spojrzenia. Teoria filmu a praktyka reżyserek i artystek” (2010) oraz najnowsza książka „Oblicza kina queer (2014)”, a także „W poszukiwaniu sposobu ekspresji. O filmach Jane Campion i Sally Pott” (2001), „Derek Jarman. Portret indywidualisty” (2003), „Młode wilki polskiego kina. Kategoria gender a debiuty lat 90.” (2006). Jako redaktorka przygotowała pięć tomów z serii „Gender”. Koordynatorka projektu badawczego NCN „Pionierki kina i fotografii w Galicji 1896-1945”. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w roku 2015. Publikuje w Polsce i za granicą, w katalogach wystaw, antologiach i na łamach czasopism, m.in. „Rity Baum”, „Kwartalnika Filmowego” i „Przeglądu Kulturoznawczego”.

Informacje główne
8.03.2016 (wtorek), godz. 18
Informacje dodatkowe
Wykład o kobietach Krakowa lat 50. i 60. ubiegłego wieku, w ramach wystawy „Z mojego okna widać wszystkie kopce”
Kuratorka: Lidia Krawczyk
Miejsce: sala audiowizualna
Wstęp bezpłatny
Spotkanie jest realizowane w ramach zadania „Praktyki różnorodności. Edukacja kulturalna w Bunkrze”, dofinansowanego ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.