Dokumentacja fotograficzna wystawy "Agata Kus Horror Picture Show"

Dokumentacja fotograficzna wystawy Agata Kus Horror Picture Show przygotowana przez Macieja Plewińskiego wraz z komentarzami kuratorskimi Delfiny Jałowik. Wystawę można było oglądać w Bunkrze Sztuki od 7 grudnia 2019 do 19 stycznia 2020 roku.

To pierwsza tak duża wystawa obrazów i obiektów ceramicznych młodej artystki krakowskiej – Agaty Kus. Prezentujemy na niej ponad 100 prac z lat 2009–2019.

Artystka, jak ekscentryczny doktor Frank-N-Furter z musicalu Rocky Horror Picture Show (1975), zaprasza do swojej tajemniczej przestrzeni zamieszkałej przez niepokojące i osobliwe obrazy. Ukazuje świat niezwykłych narracji, imprez i obrzędów pełnych przedstawień ludzi, zwierząt i obiektów.

Agata Kus (ur. 1987) uprawia malarstwo i rysunek, tworzy kolaż i wideo. W 2012 roku ukończyła studia na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni Leszka Misiaka. W 2018 roku obroniła doktorat na tej uczelni. Zwyciężczyni Międzynarodowego Biennale Sztuki Mediów WRO 2015, w 2017 roku nominowana do Nagrody „Spojrzenia” Deutsche Banku i Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki, w latach 2011 i 2018 finalistka Nagrody Fundacji Vordemberge-Gildewart. Jej prace znajdują się w kolekcjach Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK oraz Muzeum Narodowego w Gdańsku, a także w licznych kolekcjach prywatnych.

W pracach z lat 2016–2019 Agata Kus skupia się głównie na obrazowaniu motywów i przedmiotów z najbliższego otoczenia. Maluje znajomych i przyjaciół na podstawie zdjęć znalezionych w internecie lub rodzinnym albumie. Jej ekspresyjne malarstwo ma charakter kolażowy – w ramach jednej kompozycji artystka zestawia ze sobą intuicyjnie łączone kadry. W efekcie powstaje wielopoziomowa i tajemnicza narracja.

Obrazy z cyklu Peleas i Melizanda powstały w 2017 roku we współpracy z Teatrem Wielkim Operą Narodową w Warszawie i towarzyszyły spektaklowi Katie Mitchell pod tym samym tytułem. Uwspółcześniona, feministyczna wersja znanej opery Debussy’ego (1902) ukazuje dramat i bunt nieszczęśliwej kobiety zmuszonej do podporządkowania się konwencjonalnemu i zniewalającemu stylowi życia. Na obrazach pojawiają się skamieniałe formy. Ta zaklęta w marmurze dramaturgia podkreśla znaczenie sytuacji i uwzniośla wybrane momenty. Symbolizuje poświęcenie i śmierć oraz nawiązuje formą do pomników nagrobnych.

Zwierzęta pojawiają się na obrazach Agaty Kus od samego początku. Podobnie jak w bajkach symbolizują cechy ludzkie, są powiernikami tajemnic, przewodnikami, kluczami do odkrywania nowych treści. Wtajemniczają człowieka w dzikie i pierwotne potrzeby.

Wiara i Piękno to cykl krytycznych obrazów inspirowanych głównie wizerunkami dziewcząt z nazistowskiej organizacji Glaube und Schönheit zajmującej się przygotowywaniem kobiet do roli wzorowych żon i gospodyń domowych. Obrazy z cyklu Kochanka skupiają się na postaci Ruth Irene Kalder, kochanki komendanta obozu pracy KL Płaszów, Amona Götha (1908–1946). Te kompozycje wykorzystują fotografie oryginalne, ale również kadry z filmu Agaty Kus, w którym wcielała się w rolę Ruth, odtwarzając sceny z jej życia.

W wielu obrazach Agaty Kus pojawiają się ważne dla artystki postaci i kadry z filmów Ingmara Bergmana, Carlosa Saury, Todda Solondza, Davida Lyncha, Jamesa Mangolda czy Bernarda Bertolucciego. W te filmowe cytaty wkomponowane są przedstawienia dzieci, które stały się oprawcami lub ofiarami. Ich wizerunki niejednokrotnie się dublują, tworząc bliźniacze przedstawienia ukazujące blizny wewnętrzne, odmienne wcielenia lub sprzeczne stany psychiczne.