Polityka zarządzania teatrami

Polityka zarządzania teatrami – w poszukiwaniu źródła choroby i kompleksowej terapii

Od zorganizowanego przez MKiDN Kongresu Kultury Polskiej, na którym Jerzy Hausner wraz z zespołem zaproponował rewolucyjny projekt zmian w naszej polityce kulturalnej, niedługo miną trzy lata. Przypomnijmy, że program prof. Hausnera został wtedy odrzucony przez rodzime środowisko teatralne, a sam kongres obnażył brak komunikacji między środowiskiem kulturotwórczym i polityczno-urzędniczym.

Ostatnie wydarzenia w polskich teatrach odsłoniły niewydolność mechanizmu odpowiedzialnego za sprawne funkcjonowanie tych instytucji i ich relacje z władzami. Środowisko teatralne skonsolidowało się w akcji przeciwko niekompetencji i brakowi wyobraźni włodarzy – „Teatr nie jest produktem / widz nie jest klientem” – jednak w powietrzu wciąż wisi pytanie, czy doraźne protesty mogą uleczyć chory organizm, czy jedynie chwilowo uspokajają objawy choroby.

Naszym zdaniem, jesteśmy w momencie, w którym musimy zastanowić się nad kompleksowymi zmianami w zarządzaniu kulturą w Polsce. Aby rozpocząć taką dyskusję, chcemy rzetelnie przeanalizować zaproponowany w 2009 na Kongresie Kultury Polskiej program – najbardziej radykalny i przemyślany projekt zmian po ’89 roku – i zastanowić się na ile może być on dzisiaj potencjalnym inkubatorem nowego myślenia o instytucji teatralnej w Polsce.

Do udziału w dyskusji zaprosiliśmy prof. Jerzego Hausnera, Krzysztofa Mieszkowskiego (dyrektor Teatru Polskiego we Wrocławiu) i Bartosza Szydłowskiego (dyrektor Teatru Łaźnia Nowa). Moderatorka: Agata Siwiak.

Współorganizatorem debaty jest Gazeta Teatralna „Didaskalia”.

Informacje główne
4.06.2012 (poniedziałek), godz. 18
Informacje dodatkowe
Współorganizatorem debaty jest Gazeta Teatralna „Didaskalia”.