Powrót do przyszłości

Premiera rzeźby językowej Michała Frydrycha w ramach finisażu projektu Wymiary Utopii

Fragment folderu towarzyszącego projektowi:

MF: Poza granicami obrazu są słowa. Zdania, z których obraz powstał, i do których powrócił.

KV: Poza granicami obrazu pojawia się rzeźba językowa. Forma przestrzenna staje się słowem. Nie ma już ram – jest opis, który nie zawsze kończy się kropką.

MF: Zagubiony (?) przedmiot z przeszłości odnajduje się w przyszłości, wraca z powrotem wraz z jutrem. Lecz to, co wraca, nie jest tym, co zostało zagubione. Przedmiot jest odmieniony przez to, że znalazł się w przyszłości wcześniej niż my, że tkwił w jutrze, a my musieliśmy do tego jutra dotrzeć, by się z nim ponownie spotkać.

KV: Zagubiony (?) przedmiot, którego szukamy między słowami, jest niewidzialny, a jednak istnieje w Bunkrze Sztuki. Badamy i analizujemy jego opis. Balansując na cienkiej linii poezji wizualnej, odnajdujemy coś co zawsze nam towarzyszyło. Pojawia się niepokój. Czy można odnaleźć sedno dzięki słowom? Czy opis jest w stanie zastąpić realne doświadczenie? Czy semiotyczne połączenia wystarczą?

MF: Słowa mające znaczenie to słowa ułożone we właściwej kolejności. Nie ma znaczenia to, jakie są. Istotne, by tworzyły zrąb historii, o którą można zahaczyć, włączyć ją w strumień mowy potocznej. Inaczej – historię trzeba dobrze opowiedzieć. A słowa są budulcem.

KV: Słowa mające znaczenie budują relacje, rozjaśniają połączenia, pozwalają zaistnieć komunikacji opartej na równych zasadach. Dzięki nim wzrastamy i uzupełniamy nasze doświadczenie. Istnienie rozgrywające się w sferze werbalnej stanowi prolog do właściwego zrozumienia i poznania. Szukaj dalej…

Michał Frydrych (1980) jest absolwentem malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Studiował także na berlińskim Universität der Künste oraz filozofię na Uniwersytecie Warszawskim.

Zajmuje się malarstwem i tworzeniem na jego podstawie przestrzeni narracyjnych, czasem też sztuką w przestrzeni publicznej. Używa języka w formie tworzywa, umożliwiającego pojawianie się i znikanie rzeczy, relacji i historii. Odnosi się do malarstwa jako zjawiska tworzącego wizualne byty, generujące ciągi znaczeń w mowie.

Interesuje go rzeczywistość jako język, piękno w oku obserwatora, doskonałość prozaiczności, rzucanie cienia, psychodelia, składnia.

Mieszka i pracuje w Warszawie.

Prowadzi blog: michalfrydrych.com

Wybrane wystawy i realizacje indywidualne: Zmienię obraz na tysiąc słów (CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa, 2013), Rzeźba w parku (Warszawa Ursynów, 2012), Bluszcz (Witryna, Warszawa, 2011), Farbenlehre (Galeria Podlaska, Biała Podlaska, 2009/2010). Prezentacje zbiorowe, m.in.: Ceremoniał (CK Krasnoje Znamja, Sankt Petersburg), Dlaczego nie wszyscy kochamy przygody? Opowieść o Janku Dziaczkowskim (CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa, 2012), Chora sztuka (Jerozolima, Warszawa, 2012), Trofeum (BWAZG, Zielona Góra, 2008).

W ramach Będzie się Dzieło! oraz Wymiarów utopii
Miejsce: Hol Główny

Praca zrealizowana w ramach projektu Będzie się Dzieło. Rozbudowa kolekcji Bunkra Sztuki. Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Kuratorka: Karolina Vyšata

Kuratorka kolekcji: Anna Lebensztejn

 
Informacje główne
08.09.2013 (niedziela), godz. 18