W swojej najnowszej realizacji przygotowanej do przestrzeni Galerii Dolnej Bunkra Sztuki Maciek Chorąży podejmuje wątek pamięci autobiograficznej, angażującej najbliższy artyście język, czyli język kodów wizualnych. Chorąży tworzy wielopiętrowe konstrukcje z mgły, makaronu i ironii. Nie szuka prostej drogi do nostalgicznej wycieczki na złomowisko wspomnień, lecz poddaje skrupulatnej, wręcz naukowej analizie rysy i płaskorzeźby pamięci – te wyselekcjonowane flashbacki wracające jak lustrzany bumerang, przez swój charakter i stopień uczestnictwa patrzącego (bardziej niż „przeżywającego”) stają się bardziej wyabstrahowane, niż były w pierwowzorze – to właśnie proces abstrahowania, spłaszczania i czyszczenia wspomnień do poziomu interpersonalnego języka wizualnego czy też absurdu interesuje artystę. Tworzy on anonimowy katalog wspomnień, który każdy może użyć i przeżyć, stając się jednocześnie architektem zbiorowej, opartej na internetowym algorytmie i zarządzaniu odpadami, pamięci.
Trop selekcji tych zdarzeń polega na wypracowanej przez Bronisława Malinowskiego metodzie obserwacji uczestniczącej, artysta porusza się tu niczym autoantropolog, spoglądając na swoje życie/spektakl z perspektywy widza, którego oczy mrugają jak u zepsutej lalki w nieodgadnionym geście – ironii albo autentycznego zdziwienia. W rezultacie pokazywane prace mają charakter pocztówek wysłanych z pamięci wizualnej artysty. Materiałem tworzącym wystawę są obiekty z lodówki i osobistej kolekcji artysty, gromadzonej na wzór siedemnastowiecznych gabinetów osobliwości, której częścią jest on sam.
Autorka tekstu: Agnieszka Klepacka
Maciek Chorąży (ur. 1982) jest artystą wizualnym rozwijającym swoją praktykę w obszarze obiektów i obrazów ready made, form rzeźbiarskich, przestrzennych, rysunku, instalacji oraz projektowania i grafiki. Jego zainteresowania obejmują krytykę popkultury i instytucji. Inspiracji do działań szuka często w otaczającej go rzeczywistości i jej absurdach. Działa na styku sfery performatywnej łączącej w sobie elementy praktyk teatralnych i operowych, sprowadzanych do pola sztuk plastycznych z ich zainteresowaniem tworzywem, materialnymi własnościami obiektów oraz plastycznym potencjałem. Swoje realizacje wystawiał m.in. w Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie, Galerii Kordegarda w Warszawie, Muzeum Czartoryskich w Krakowie i niezależnych galeriach – Artpol i Goldex Poldex w Krakowie. Autor scenografii do filmu Włosy (2012) Agnieszki Polskiej. Z Agnieszką Klepacką współtworzy duet BRACIA – artyści projektują kostiumy i plastykę sceniczną dla opery i teatru, m.in. Capelli Cracoviensis, Narodowego Teatru Starego w Krakowie oraz przestrzenne eseje antropologiczne, które wystawiali dotychczas w Khoi w New Delhi (2013) i w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (2014).
Autorka biogramu: Ewa Tatar
Informacje główne
Premiera: 04.09.2014 (czwartek), godz. 18
Informacje dodatkowe
05–28.09.2014
